Ciekawostki prosto z planu

Sanjula

Jak wyglądała produkcja naszych ulubionych filmów.

"Darr" 1993

Sunny Deol, który był wówczas o wiele popularniejszy od Shah Rukha Khana, dostał od reżysera Yasha Chopry możliwość wyboru roli Sunila Malhotry albo Rahula Mehry. Sunny wybrał rolę męża, sądząc, że będzie lepsza dla jego kariery; Shah Rukh otrzymał tę drugą. Efekt był dokładnie odwrotny: rola Shah Rukha jako złoczyńcy cieszyła się większym powodzeniem niż Sunny'ego jako bohatera.

Aamir Khan otrzymał propozycję zagrania Rahula, ale odmówił, bo nie spodobał mu się sposób w jaki obszedł się Yasha Chopra z granym przez niego bohaterem w filmie "Parampara" (1992).

Reżyser Yash Chopra chciał też, by to Ajay Devgan zagrał Rahula. Devgan jednak kręcił w tym czasie inny film.

"Karan Arjun" 1995

Film miał początkowo nosić tytuł "Kaynaat".

"Dilwale Dulhania Le Jayenge" 1995

Rocky'ego, przyjaciela Raja (Shah Rukh Khan) zagrał późniejszy reżyser KKHH i K3G - Karan Johar.

DDLJ to najdłużej wyświetlany film w historii indyjskiej klinematografii. W maju 2005 minęło 500 tygodni, odkąd po raz pierwszy pokazano DDLJ w kienie Maratha Mandir w Mumbaju. To ponad dwa razy dłużej od poprzedniego rekordzisty - "Sholay" (1975), który pokazywano w latach 1975-1980 w tym samym kinie, w którym wyświetlono go po raz pierwszy.

"Coś się dzieje" / "Kuch Kuch Hota Hai" 1998

Aż pięciu aktorkom (w tym Aishwarii Rai) zaproponowano rolę Tiny Malhotry, zanim zgłosiła się Rani Mukherjee. Karan Johar nigdy nie rozważał powierzenia roli Tiny swojej przyjaciółce Rani Mukherjee. W rzeczywistości Rani sama przeczytała scenariusz i przyszła do niego, twierdząc, że jest jedyną, która może zagrać tę rolę.

Reżyser Karan Johar chciał, żeby głos Rani Mukherjee był dubbingowany (tak, jak było to zrobione w jej wcześniejszym filmie, "Ghulam"). Ostatecznie nie zrobiono tego, a głos Rani stał się później jej znakiem rozpoznawczym.

Gdy przyjrzycie się, jak Anjali (Kajol) i Rahul (SRK) jadą na rowerach (piosenka"Yeh Ladka Hai Deewana"), zauważycie, że Kajol traci kontrolę nad rowerem. Na planie chwilę później Kajol przewróciła się, poważnie kalecząc kolano.

Podczas pierwszej gry w koszykówkę widzimy Shah Rukha Khana i Kajol skaczących wysoko, by zdobyć kosza. Obręcz była w rzeczywistości trochę niżej, a do skakania użyto trampolin.

Kiedy Anjali czyta list od swej nieżyjącej matki, pismo na kartkach listu pojawia się i znika pomiędzy ujęciami.

"Z całego serca" / "Dil Se" 1998

Shah Rukh Khan nie używał zabezpieczeń przy kręceniu sceny na dachu pociągu (piosenka "Chal Chaiyya Chaiyya").

Pierwsza piosenka w filmie, "Chal Chaiyya Chaiyya", rozpoczyna też drugi akt wystawianego w Londynie i Nowym Jorku musicalu "Bombay Dreams".

Niektóre ze scen parady kręcono podczas obchodów 50 rocznicy uzyskania przez Indie niepodległości.

W piosence "Jiya Jale, Jaan Chale," piosenkarka Lata Mangeshkar miała spowodowane wiekiem problemy ze śpiewem w wyższej oktawie, więc kompozytor A.R. Rahman utrzymał jej głos na tak niskim poziomie, jak to było możliwe.

W filmie zadebiutowała Preity Zinta.

"Mohabbatein" 2000

Imię bohatera granego przez Shah Rukha Khana brzmi Raj Aryan. Aryan jest w rzeczywistości imieniem jego syna.

Sridevi miała grać ukochaną Amitabha Bachchana, ale odrzuciła rolę.

Karisma Kapoor i Kajol odrzuciły propozycję zagrania Ishiki i Sanjany.

Shahrukh Khan zgodził sie zagrać w filmie jeszcze przed przeczytaniem scenariusza.

W połowie nagrywania piosenki "Aankhein Khuli" Jugal Hansraj złamał sobie kostkę. Stało sie to, kiedy miał przeskoczyć ponad tancerzami i zdjąć Kim Sharmę z ławki. Filmowali więc zbliżenia i średnie ujęcia, kiedy nosił gips.

"Lagaan" 2001

Aamir Khan dał sobie przekłuć uszy, by w filmie naprawdę nosić kolczyki.

Film kręcono w wioskach w okolicy Bhuj (w stanie Gudżarat). Bhuj został zniszczony podczas trzęsienia ziemi 26 stycznia 2001 roku, sześć miesięcy po zakończeniu zdjęć.

Podczas finałowego meczu krykieta jeden z angielskich graczy, Smith, opuścił boisko. Wracając, upadł na swoją rakietkę i doznał przemieszczenia lewego ramienia.

Wioska pokazana w filmie nazwana jest Champaneer, co sugeruje, że jest umieszczona w Madhya Pradesh. To miejsce fikcyjne, ale naprawdę istnieje Champaneer niedaleko Vadodara, zgłoszone obecnie do World Heritage Site (Światowe Dziedzictwo). Vadodara i Bhuj (gdzie kręcono film) leżą w tym samym stanie Gudżarat.

W filmie miał zagrać Abhishek Bachchan, ale odmówił.

Reżyser Ashutosh Gowarikar pojawia się w filmie jako nietykalny i jako wdowiec.

Kiedy Kachra odbija piłeczkę, tablica w tle pokazuje wynik 314 punktów. Po dwóch następnych zaliczonych punktach, na tablicy widnieje wynik 313.

Wedle napisów Andrew Russel słyszy od swoich zwierzchników, że jeśli przegra zakład (i mecz), zostanie zesłany do Wschodniej Afryki. Jednak, według dialogu w Hindi, ma to byż Afryka Południowa.

"Czasem Słońce, czasem deszcz" / "Kabhi Khushi Kabhie Gham" 2001

Mały Rahul pokazany na początku filmu to naprawdę Aryan Khan, syn Shah Rukha Khana (grającego dorosłego Rahula).

Logo, które pojawia się na helikopterze Yashvardana Raichanda to naprawdę logo Yash Raj Films.

Piosenka "It's Raining Men" została użyta w filmie bez zgody właścicieli praw autorskich. Twórcy "Czasem słońce..." przegrali z nimi proces sądowy.

Kiedy Hrithik Roshan oglądał Shah Rukha Khana i Amitabha Bachchana, grających scenę pojednania, był pod takim wrażeniem, że nie mógł ukończyć własnego ujęcia. Zrobił to dopiero następnego dnia, kiedy Amitabh uspokoił go i upewnił, że wszystko będzie dobrze.

K3G jest pierwszym indyjskim filmem, który doczekał się książki: "Jak kręcono..."

Abhishek Bachchan miał wystąpić w małej rólce i nawet nakręcono z nim ujęcia, ale potem poprosił reżysera o wycięcie ich z ostatecznej wersji filmu.

Przed piosenką "You Are My Soniya", kiedy Poo usiłuje zaimponować Rohanowi, nosi ona dwa różne buty. W piosence ma już oba takie same.

"Hum Tumhare Hain Sanam" 2002

Film robiono przez osiem lat - bardzo długo, szczególnie jak na Bollywood.

Zanim ustalono ostateczny tytuł, film miał w międzyczasie wiele innych. W końcu ustalono tytuł "Hum Aapke Hain Sanam", ale producenci uznali, że jest zbyt podobny do "Hum Aapke Hain Koun...!" (1994).

"Saathiya" 2002

Shaad Ali chciał początkowo, żeby to Abhishek Bachchan grał rolę Aditya Sehgala, ale ten odmówił. Przyjął za to rolę w następnym filmie reżysera - "Bunty Aur Babli" (2005).

Film jest debiutem reżyserskim Shaada Ali.

"Devdas" 2002

Podczas kręcenia filmu miał miejsce tragiczny wypadek: maszyna do robienia wiatru ścięła głowę jedemu z obecnych na planie i poważnie zraniła kolejnego, spryskując Aishwaryę Rai krwią. Aktorka doznała szoku.

Sekwencja, w której Matka Paro, Sumitra, tańczy w domu Deva, była zainspirowania powracającym koszmarem reżysera Sanjay'a Leela Bhansaliego - koszmarem o skrajnym upokorzeniu jego matki.

Madhuri Dixit (kurtyzana Chandramukhi) była w ciąży w czasie kręcenia filmu.

Ismail Darbar i Sanjay Leela Bhansali spędzili 2,5 roku na komponowaniu muzyki do filmu. Każda piosenka, zbudwana w przemyślany sposób, była po 8-9 razy miksowana, a jej nagranie trwało 10 dni.

To pierwszy wspólczesny film z Bollywood, który otrzymał zaproszenie do Cannes.

Rolę Devdasa początkowo proponowano Salmanowi Khanowi, ale odmówił.

Propozycję zagrania Chunnilala (Jackie Shroff) otrzymał Saif Ali Khan i Govinda.

Sanjay Leela Bhansali oferował Kareenie Kapoor rolę Paro, ale jej nie przyjęła.

Plan domu Chandramukhi skonstruowano dookoła jeziora. W rezultacie woda w jeziorze zaczęła wysychać i trzeba było wypełniać je regularnie galonami wody. Ponadto mostek zbudowany w poprzek jeziora miał tendencję do tonięcia w najbardziej nieodpowiednich momentach.

Delikatny witrażowy dom Paro wznoszono od listopada do czerwca, w bezpiecznych miesiącach bez monsunów, według obliczeń Bhansali'ego. Jednak podczas tych miesięcy były cztery niespodziewane deszcze, które zmywały kolory na witrażach i trzeba je było regularnie poprawiać. Ponadto wózki do kamer użytych w filmie, jeżdżące po delikatnych podłogach, powodowały wiele pęknięć.

Normalnie w filmie używa sie 2-3 generatory, ale przy tej produkcji użyto 42. Użycie wszystkich naraz na planie spowodowało w Bombaju panikę. Ponadto w filmie użyto 2,500 świateł, 700 ludzi za nie odpowiedzialnych i ogromną ilość młodszych artystów.

Konstruowanie ogromnej posiadłości Zamindara Bhuvana (męża Paro) pochłonęło budżet Bhansali'ego.

Na planie 3 razy wybuchały niewielkie pożary, spowodowane przez ogień z lampek.

Budowanie różnych dekoracji trwało 7 - 9 miesięcy.

Bogaty w klejnoty strój Chandramukhi ważył w pierwotnej wersji 30 kilo i Madhuri Dixit nie była w stanie w nim tańczyć, mimo podjętych wysiłków. W końcu strój przerobiono na lżejszy, ważący "zaledwie" 16 kilo.

"Gdyby jutra nie było" / "Kal Ho Naa Ho" 2003

Mężczyzna pokazany na początku filmu z małą Nainą to Anil Mehta, operator "Gdyby jutra nie było" (robił też zdjęcia do m.in. "Veer-Zary" i "Lagaana").

Na początku filmu widzimy biegnącą Nainę, a głos Preity Zinty mówi "przy okazji: to ja". Naprawdę nie jest to Zinta - była wtedy zbyt zajęta, żeby pojawić się na planie i reżyser, Nikhil Advani, podstawił za nią statystkę.

Domek dla lalek i lalki, którymi bawi się Gia w filmie to nieco zmodyfikowane lalki z serii Loving Family (Kochająca Rodzina) od Fisher Price'a. Domek to Special Edition Townhouse (specjalne wydanie domku miejskiego). Lalka użyta jako Aman to faktycznie lalka ojca, do kupienia wraz z domkiem. Drobne zmiany obejmują nakrycie głowy lalki babci, żeby wyglądało jak sari i dodanie poncha lalce matce, żeby przypominało kurti (tunikę) noszoną przez matkę.

Karan Johar pisał scenariusz z myślą o swej przyjaciółce Kareenie Kapoor w roli głównej bohaterki. Zażądała ona jednak za dużej stawki i została zastąpiona przez Preity Zintę.

"Chalte Chalte" 2003

Aishwarya Rai miała grać główną rolę w tym filmie, ale została zwolniona przez Shah Rukha Khana w kilka dni po rozpoczęciu zdjęć, w związku z awanturą, jaką zrobił na planie ówczesny narzeczony Rai - Salman Khan.

To pierwszy film, wyprodukowany przez Dreamz Unlimited (firmę produkcyjną należącą do Shah Rukha Khana, Juhi Chawlę i Aziza Mirzę), który nie przepadł w rankingu box office.

Rani Mukherjee odrzuciła początkowo rolę, jako zbyt podobną do roli w filmie "Saathiya" (2002).

Nie jest możliwe przejechanie z wyspy Mykonos do Aten.

Samolot 747 nie jest w stanie lądować na lotnisku na wyspie Mykonos.

Raj i Priya nie mogli lecieć samolotem do Aten ze względu na złą pogodę. Nie było jednak oznak złej pogody podczas ich jazdy samochodem do Aten - wręcz przeciwnie.

"Jestem przy tobie" / "Main Hoon Na" 2004

Rolę pani od chemii, Chadni, zaproponowano wstępnie Aishwaryi Rai.

Farah Khan chciała, żeby "Main Hoon Na" było debiutem Zayeda Khana (Lucky'ego) i Amitry Rao (Sanju), jednak ze względu na uraz kręgosłupa, jakiego na planie doznał Shah Rukh Khan, zdjęcia opóźniły się (wcześniej wszedł do kin film "Chura Liyaa Hai Tumne" z Zayedem Khanem i 4 filmy z Amitrą Rao).

Hrithik Roshan miał początkowo zagrać rolę Laxmana, ale Farah Khan wolała mniej popularnego aktora.

Zayed Khan jest kuzynem rezyserki - Fahry Khan.

Farah Khan chciała wykorzystać w filmie muzykę Rahula Dev Burmana, ale zrezygnowała, bo twórcy filmu "Dil Vil Pyar Vyar" (2002) zrobili dokładnie to samo. Poprosiła więc kierownika muzycznego Anu Malika, by skomponował muzykę w stylu R.D. Burmana.

Farah Khan chciała, by Naseeruddin Shah zagrał Raghavana, ale jego praca przy filmie "Liga niezwykłych dżentelmenów" /'League of Extraordinary Gentlemen'/ (2003) wykluczała przyjęcie jakiejś większej roli. Dlatego pojawia się on tylko jako ojciec Rama i Laxmana.

Farah Khan chciała też, by to Nana Patekar zagrał rolę Raghavana, ale nie miała odwagi go o to poprosić.

Kamalowi Hassanowi proponowano rolę Raghavana, ale odmówił, bo nie chciał grać niepatriotycznej postaci.

Tabu pojawia się w filmie bezpłatnie, w występie specjalnym. Widać ją, kiedy Shah Rukh Khan ćwiczy taniec przed szkolnym balem.

Farah Khan i Shah Rukh Khan zaczęli planować ten film w 2000 roku. Zdjęcia rozpoczęły się w w 2001, ale na przeszkodzie stanęła kontuzja Shah Rukha oraz inne zobowiązania.

Pierwszy wyczyn kaskaderski Shah Rukha Khana (kiedy chodził po ścianie), został wykonany w tajemnicy przed reżyserką Farhą Khan, która nie chciała, by wykonywał go sam, ze względu na poważny uraz kręgosłupa. Mimo to Farah bała się o tym powiedzieć jego żonie, Gauri Khan (producentce filmu).

Pierwsza piosenka w filmie - prezentująca Sanjanę i Lucky'ego, została nakręcona w jednym ujęciu. Wszyscy tancerze musieli byc do niej doskonale przygotowani i nie popełnić ani jednego błędu. Nakręcenie piosenki w jednym ujęciu było zawsze marzeniem Farhy Khan - zrealizowała je dopiero w swoim debiucie rezyserskim.

Farah Khan jako uczniów college'u użyła tancerzy, zamiast wziąć 100 tancerzy i dodatkowo 100 uczniów. Powiedziała, że nie było konieczności, żeby część postaci tańczyła, a część kibicowała.

W końcowej walce między Ramem i Radhavanem, wiele ciosów jest w sposób bardzo widoczny markowanych (trafiają z dala od ciał bohaterów).

Wkrótce po zrealizowaniu filmu Farah Khan wyszła za mąż za montażystę "Jestem przy tobie" - Shirisha Kundera. Wesele zorganizował młodej parze Shah Rukh Khan w swoim domu w Mumbaju. Obecnie Farah Khan pracuje jako choreografka na planie debiutu rezyserskiego swojego męża - "Jaaneman".

"Veer-Zaara" 2004

Pomimo, że był to trzeci film, w którym zagrali razem Amitabh Bachchan i Preity Zinta, jest on pierwszym filmem, w którym zagrali wspólne sceny.

Amitabh Bachchan zaproponował reżyserowi zatrudnienie Gurdasa Manna (jako piosenkarza do playbacku), sądząc, że jego głos najlepiej pasuje do jego filmowej postaci.

Film miał początkowo nosić tytuł "Yeh Kahaan Aa Gaye Hum", pochodzący od piosenki z filmu "Silsila" (1981), ale Yash Chopra sądził, że "Veer-Zaara" lepiej pasuje do jego epickiego charakteru. Jedna z piosenek w filmie została zatytułowana podobnie do pierwotnego tytułu - "Yeh Hum Aa Gaye Hai Kahaan".

Nie ma linii autobusowej między Amritsarem i Lahore. Od czasu do czasu pojawiały się po obu stronach granicy żądania i plany utworzenia czegoś takiego. Rozbawieni fani nazwali go "linia autobusowa Veer-Zaara".

"Paheli" 2005

Pustynia w Radżastanie miała zostać wygenerowana komputerowo, co sprawiłoby, że byłby to pierwszy film indyjski z takim tłem, ale koszty były za wysokie, więc zrobiono ją sztucznie.

Kiedy Amol Palekar opowiadał Shah Rukhowi Khanowi scenariusz, pierwszym pytaniem aktora było, czy jego firma Red Chillies może wyprodukować film, a następnym, czy może w nim zagrać jakąkolwiek rolę, choćby najmniejszą. W efekcie otrzymał dwie - Kishena i Ducha.

Film początkowo nosił tytuł "Ghost Ka Dost".

Film nakręcono w 47 dni.

Firma Tanishq Jewellers zrobiła biżuterię do filmu, a potem wykorzystała ten fakt w swoich reklamach i wypuściła na rynek linię biżuterii nazwaną "Paheli".

Film został wybrany jako oficjalny indyjski kandydat do Oskara 2006, pokonując "Swades" (2004) i "Black" (2005)

Na planie filmu Shah Rukh Khan udawał ptaka, który załatwił się na ramię Lachcho (Rani Mukerjee) - stał nad aktorka na drabinie z chochlą.